Vandaag waren we welkom op de Hayden Secondary School, een prestigeproject van deze provincie, om te luisteren naar presentaties over het beleid van het bestuur en met schoolleiders te discussiëren over hun worsteling met vernieuwingen in de didactiek.
De school is vernoemd naar Dr. Hayden, een van de grondleggers van de Olympische Spelen voor mensen met een geestelijke handicap. De man is intussen in de 80, maar komt nog regelmatig op school om met de leerlingen en docenten te praten.
De school is gloednieuw en met een enorme hoeveelheid geld gebouwd, met een aantal voorzieningen die niet slechts voor de school maar ook voor de plaatselijke gemeenschap zijn, zoals een bibliotheek en sportzalen.
Het ontwerp van de school is geheel afgestemd met leerlingen, met het idee van een plek te creëren waar kinderen graag naar toe komen. Kleuren, ideeën voor gemeenschappelijke plekken, van namen voor lokalen, van indelingen zijn zo samen met leerlingen ontwikkeld. Het resultaat mag er zijn. We liepen jaloers door dit prachtige multi-inzetbare gebouw, omringd door sportvelden, verlicht door van kleur veranderende lampen in sommige ruimtes,
voorzien van glazen whiteboards, waar leerlingen laptops op kon aansluiten en zo games konden spelen of gezamenlijke projecten uitwerken.
Tijdens de rondleiding viel mij op dat er een erg ontspannen, maar tegelijk werkzame sfeer was, met veel leerlingen aan het werk in ongeveer alle vakken, vaak met behulp van devices.
Wat was nu het beleid van het bestuur? Na wat doorvragen bleek dat er toch nog niet zoveel ontwikkeld was en aangeleerd aan docenten. Wel waren plannen gemaakt en uitgangspunten geformuleerd, opleiders aangesteld voor overigens alle scholen in de provincie die onder dit bestuur vallen. Ook werd er nagedacht over evidentie van maatregelen: op grote schaal worden data verzameld om effecten te meten van ingezet beleid.
Een van de Nederlandse delegatieleden vertelde over zijn school, waar niet was ingestoken op de uitgereikte apparatuur, maar op de onderliggende didactiek, waar in hun geval was ingestoken op meervoudige intelligentie en de aanpak daarvan zoals gesuggereerd door Gardner. Ook hier werden de resultaten gemonitored en leek er evidentie van verbetering van resultaten te zijn.
Voor mij was naast de soms wat dorre verhalen van de Belangrijke Mannen de van enthousiasme spetterende Principal, Mrs. Newton een verademing: een duidelijke visie, praktische voorbeelden, realistisch.
Hoe centraal geleid ook, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat we op de scholen die ik ken het nog niet eens zo gek doen op het gebied van 21e eeuws leren…
Na een warme lunch verzorgd door een naburige school, ging de reis naar de Niagara Watervallen. Morgen en overmorgen staat de Quest Conference op het programma. Weer een ander perspectief op die diamant die onderwijs is…
Dit is mijn derde bijdrage tijdens de Canadareis mogelijk gemaakt door ICT-EDU.
Ik lees graag jullie vragen en opmerkingen.
